॥ दूरभाषकासुर:॥
रचयिता - युवराजभट्टराई
(शैशवे महदस्ति दूरभाषकस्य संकटम्। तदेव आलक्ष्य अद्य प्रस्तूयते नूतना बालबोधनपरा एका सुललिता कविता )
मुहुर्मुहु: विलोक्यते किमर्थमत्र कार्टुनम्,
कदा तु पुस्तकस्य दर्शनाय चापि यत्यताम्।
त्वदीयहस्तगं न भाति दूरभाषयन्त्रकम्,
सुते! परामृशामि ते न पश्य दूरभाषकम्।।१
न वेत्सि दूरभाषकं तु नेत्ररोगजं भृशम्,
तथास्ति तस्य दर्शनं स्वचेतना विलोपकम्।
करोषि केवलं वृथा स्वकालयापनं कथम्?
पुन: पुनः प्रबोधितापि नेच्छसीह वेदितुम्।।२
अनारतं हि दूरभाषयन्त्रकेण खेलनम्,
स्वभाव एव तेऽभवत् शृणोषि नैव मातरम्।
तत: कदापि मुक्तये प्रिये! सुते! प्रयत्यताम्,
त्वया न मन्यते किमर्थमत्र मे प्रबोधितम्।।३
यथा यथा स्वभाव एष वर्धते तथा तथा,
विमर्शितुं न शक्यतेऽत्र साध्वसाधुपथ्यता।
न तिष्ठ दूरभाषकेण सर्वदापि योजिता,
हितं भवेत् सुते! यतो भणाम्यहं सदिच्छया।।४
यदात्र दूरभाषयन्त्रवागुरासु पत्यते,
सुबुद्धिरत्र लुप्यते भृशं मनोऽपि भ्रश्यते।
मति: न निश्चिनोति किं त्वयाधुना विधीयते,
त्यजे: स्वदूरभाषकं प्रणोदयामि हे सुते! ।।५
चिकित्सकै: प्रमाण्यते मृषा न वच्मि साम्प्रतम्,
बहुत्र बोधितापि मन्यते न तद्गभीरताम्।
समस्तलोकत: समागतं समग्रकल्मषम्,
तदत्र दूरभाषकेण नीयते स्व-मानसम्।।६
हृदा सुधारये: सदा ददामि सन्मतिं शुभे!
न चात्र दूरभाषकेण खेल सर्वदा शुभे!।
प्रयत्यते शुभाय ते न लक्ष्यते कथं सुते?,
विवश्यतां गतासि केन दूरभाषके सुते।।७
निरुद्धदृष्टिरस्ति ते सदैव दूरभाषके,
तदेव रोधने रतोऽस्मि न त्वया निशम्यते।
निपातितासि दूरभाषकासुरेण शैशवे,
निरस्य तत्र रञ्जनं मन: करोतु पुस्तके।।८
समग्रविश्वदर्शकं कराङ्गुलीविहारकम्,
नृणां मनोविकारकं विलासवस्तुपूरकम्।
लयस्वरेण गायकं पवित्रचित्तदूषकम्,
सुते! जहीहि तादृशं द्रुतं हि दूरभाषकम्।।९
तदेव लोकनेन वै गतासि चिन्तनीयताम्,
न रोचते सुतेऽत्र ते स्वदूरभाषरोधनम्।
अलं सुदूरभाषखेलनेन ते वदाम्यहम्,
कथं न बुध्यते त्वया मदाशय: प्रबुध्यताम्।।१०
